Judith Herzberg / Tres poemas

Lo malo

¿Ves?, ahora lo malo está hecho;
ya me importa mucho menos,
aún digo: mejor media hora tus ojos
que mil maravillas una eternidad,
pero mientras lo estoy diciendo
ya no lo digo de verdad.
Ahora debería ponerme de luto
rasgarme la ropa y gritar de dolor
porque el que ya me importe menos
es mucho peor que el eterno pesar.


Cota de malla

Uno tenía una coraza de prisa
otro, una coraza de risa
otro, una de seriedad
otro tenía una coraza de
mira, no tengo coraza
y lo consideraba una cualidad
con la que se podía vivir.


Transitable

Paso a paso nos ayudamos
a volver a cómo fue
Así el sendero, antes
apenas apreciable,
se apisona.
Con cada pisada
lo consolidas, confirmas
que es transitable, aquello

Judith Herzberg (Ámsterdam, 1934), Soms Vaak, De Harmonie, Ámsterdam, 2004
Traducción de Ronald Brouwer
Envío de Jonio González

Foto: Erik Mattijssen/Kiepenheuer


HET ERGE

Zie je, nu is het erge echt gebeurd; 
het kan me al veel minder schelen, 
ik zegnog: liever jouw ogen een halfuur
dan duizend wonderen’s eeuwige duur,
maar terwijl ik het zeg 
meen ik het niet meer echt. 

Nu zou ik dus moeten
beginnen te rouwen 
mijn kleren scheuren en schreeuwen van pijn 
wantdat het me minder schelen kan 
is erger dan eeuwig verdriet zou zijn.


MALIËNKOLDER

Eén had een harnas van haast 
één had een humor harnas 
één had er eenvan ernst 
één had een harnas 
van kijk ik heb geen harnas 
en zag dat als een deugd 
waar mee te leven was.


BEGAANBAAR

We helpen elkaar stap voor stap 
terug te gaan naar hoe het was 
Zo wordt het pad, eerst bijna 
niet te ontwaren, 
aangestampt. 
Met elke tred 
verstevig je, bevestig je 
dat het begaanbaar is, het het